En son 9 sene önce ülkemizi ziyaret eden Arctic Monkeys, 3 yıl aranın ardından çıkacağı ilk turnenin ilk konseri ile İstanbul’daydı. Ve hatta bu akşam da İstanbul’da!
İpek ATCAN / [email protected]
9 sene önce Rock’n Coke‘ta izlediğimiz Arctic Monkeys tam da o dönem, konserden birkaç ay önce “AM” albümünü yayınlamıştı. Henüz şarkıları ezberlememiş, kulaklarımda tazeyken ‘Do I Wanna Know?’u canlı canlı dinleyip büyülenmiştim. Sonraki birkaç sene -hatta bazen hala!- birçok mekanın vazgeçilmez parçası oldu ‘Do I Wanna Know?’. DJ’lik yaptığım zamanlarda benden o kadar çok istendi ki bu şarkı! Ama cevabım hep aynıydı “Az önce çaldım.” çünkü çalmadığım herhangi bir zaman olmadı.
Biletler çıktığı gün tam da Zorlu PSM’de radyo kaydındaydım. Fiziksel olarak gelenlerin sayısı bir yana; Twitter ve instagram bu konserin coşkusuyla dolup taşıyordu. O zaman -daha açıklanmamış birçok şey olduğu için- bu cümleyi kuramazdım ama geri kalan 4,5 ayda büyük bir sürpriz olmazsa 2022’nin en iyi konseri kesinlikle bu oldu diyebilirim. Sabah saat 8’de Zorlu PSM’nin kapısında beklemeye başlayan kitleye ise ne diyeyim bilemiyorum. Harikasınız! 🙂
21 şarkılık dev setlist
Bis’le beraber 21 şarkılık muazzam bir setlist’le karşımızdaydı Arctic Monkeys. ‘Do I Wanna Know?’ ile başlayarak zaten gönlümü fethettiler. ‘‘Brainstorm’, ‘Snap Out Of It’, ‘Crying Lightening’ ile ivmeyi yükselttiler. Yine en sevdiklerimden ‘Why’d You Only Call Me When You’re High?’da herkes coştu. Bu noktada biraz seyirciye de değinmeliyim; uzun zamandır gördüğüm en iyi seyirci kitlesiydi diyebilirim. Bütün sözleri ezbere bilen binlerce kişilik dev bir koroydu. En son Gezgin Salon Festivali’nde Tamino konserinde benzerini hissetmiştim.
‘One For The Road’, ‘505’ derken bis’te -hatta kapanışta- çaldıkları ‘R U Mine?’ ile olup olabilecek en iyi seviyede bitti benim için konser. Bir klasik olarak kalabalık dağılırken salonda durdum ve etrafı seyrettim -evet, böyle garip huylarım var!- ve bir kez daha müzikle dolup taşan bir hayat yaşadığım için kendimi çok şanslı hissettim. PSM Loves Summer dediler ve benim gibi yaz sevmeyen bir insan için bile “İpek loves summer” duygusu yaşattılar 🙂
Dönüşte taksi kuyruğunda 2 Thailand’lı kız ile tanıştım. Arctic Monkeys‘in ülkelerine yakın vadede gelmeyeceğini düşündüklerinden atlayıp buraya gelmişler. Hem dün akşam hem de bu akşam için konser bileti almışlar. Thailand! 10 saatlik uçuş. Takside filmlerdeki gibi kafamı cama yaslamış etrafı seyrederek eve doğru giderken onları düşünüp böyle büyük “fan” olmalarına hayranlık duydum. Ardından da onların bunca yolu gelebilmesinin yanında bizim kendi ülkemizde bırakın uçakla gitmeyi, toplu taşımayla bile konsere gitmenin artık ne kadar büyük bir lüks olduğunu düşündüm… Böyle değildi eskiden ve umuyorum yine böyle olmayacak yakın vadede.
Bu akşam konsere gidecekleri şimdiden kıskandığımı da söyleyerek sizleri dünkü setlist ile baş başa bırakıyorum:
‘Do I Wanna Know?’
‘Brainstorm’
‘Snap Out Of It’
‘Crying Lightening’
‘Teddy Picker’
‘Potion Approaching’
‘Why’d You Only Call Me When You’re High?’
‘Tranquility Base Hotel & Casino’
‘Arabella’
‘Fireside’
‘Pretty Visitors’
‘Library Pictures’
‘Don’t Sit Down Cause I’ve Moved Your Chair’
‘The View From The Afternoon’
‘Do Me A Favour’
‘One Point Perspective’
‘One For The Road’
‘505’
Encore:
‘Cornerstone’
‘I Bet You Look Good On The Dancefloor’
‘R U Mine?’