1990’lı yıllar popüler müziğinde sahneleri ve ekranları etkisi altına alan en güçlü akımlardan birisi kuşkusuz Birleşik Krallık kıyılarından dünyaya açılan Britpop’tu. Türün en büyük hit şarkılarını birlikte hatırlayalım.
Happy Mondays, Blur, Suede, Pulp, Oasis ya da The Stone Roses… Her biri kendi isimlerini müzik tarihine yazdırmış bu başarılı müzik grupları aynı dönemde müzik yapıyor olmaları dışında daha büyük bir ortaklığı paylaşıyorlardı. Okyanusun karşı kıyısında yükselen grunge müzik sesleri ve değişen popüler kültür eğiliminin Britanya topraklarında da bir karşılığı olmuştu. Kökleri, 1980’li yılların sonlarında, özellikle Madchester ismiyle anılan kültür başta olmak üzere faaliyet gösteren yeni müzik dalgalarından alan Britpop 1990’lı yılları yerinden oynatmıştı.
Manchester, Londra, Glasgow ya da Sheffield fark etmeksizin, Ada’nın dört bir yanından yeni müzikler duyulmaya başlanmıştı. Plak şirketlerinin karşılıksız bırakmadığı bu hareketlenme, hızlıca dünyanın dört bir yanındaki müzikseverlerin ilgisini çekmeyi başarmıştı. Taze, yeni, güçlü ve en önemlisi de tam olarak çıktıkları coğrafyanın ve kendi zamanlarının ruh halini yansıtabilen şarkılar birer birer hit olunca bu yeni akıma bir isim konma gereksinimi de ortaya çıkmıştı…
Şimdi gelin Britpop kültürünün dünya müziğine hediye ettiği ve dönemleri için adeta marşa dönen o müthiş şarkıları bir kez daha dinleyelim!
‘Parklife’ – Blur
Belki de her yönüyle bir müzik türü olarak Britpop denilen akımı tek başına özetleyen müthiş bir hit ‘Parklife’. Blur’ün nice klasikleşmiş şarkıyla dolu aynı adı taşıyan üçüncü stüdyo albümlerinin üçüncü teklisi olan ‘Parklife’, ünlü aktör Phil Daniels’ın cockney aksanıyla kullandığı “spoken word” tarzı vokalleriyle zenginleşiyordu. Akıllardan çıkmayan ritim gitar melodisi ve Damon Albarn’ın dillere dolanan kısa nakarat bölümüyle kısa sürede tüm listelerde zirveye tırmanan şarkının İngiliz orta sınıfının günlük yaşamını konu ediniyordu.
‘Champagne Supernova’ – Oasis
Britpop denilince ezeli rekabetin iki kutbundan diğerine geçelim… Türün belki de tartışmasız en iyi albümlerinden “(What’s the Story) Morning Glory?”nin kapanış şarkısı ‘Champagne Supernova’ kendisinden önce çalan her biri birbirinden vurucu on şarkıyı usulca ve tam Oasis tarzıyla uğurluyordu. Manchesterlı grubun hit üstüne hit yayınladığı albümlerinin en uzun süreli şarkısı tam da Britpop’un temsil ettiği gibi “yeni bir pop”u dünya müziğine sunuyordu.
‘Common People’ – Pulp
Daha Britanyalı bir pop olabilir mi? Kendilerini her daim “Britpop” etiketinin dışında tutmayı yeğleyen Pulp her ne kadar istemeseler de hem bu kültürün hem de bir sosyal sınıfın marşını yazmıştı. ‘Common People’ flörtöz, politik, zekice komik ve en önemlisi dinleyeni ayağa kaldıran bir güce sahipti. İngiliz işçi sınıfı kültürünün bir pop şarkısı bedenine dönüştüğü bu müthiş klasik tüm dünyadaki “sıradan insanlardan” karşılık bulmuş ve akımın da dönemin de en sembolik şarkısı haline gelmişti.
‘So Young’ – Suede
Bugün artık bir klasik olarak andığımız kendi adlarını taşıyan ilk albümleriyle müzik piyasasını yerinden oynatan Suede de tıpkı Pulp gibi Britpop gündeminden uzak kalmak istiyordu. Albüme son anda eklenen ‘So Young’ özellikle grubu çok daha geniş kitlelerin önüne düşüren başarılı bir hit olmuştu. Asıl değeriniyse daha da sonra, Britpop kuşağının gençliklerini geride bırakmış dinleyicilerinin dillerinde tekrarlanarak kazanan gerçek bir jenerasyon marşıydı.
‘Bitter Sweet Symphony’ – The Verve
Her ne kadar şarkının ana melodisi The Rolling Stones’un eski bir kaydından çalındığı mahkemeler tarafından onaylansa da The Verve çoktan tüm dünyada karşısında durulamayacak bir üne kavuşmuştu bile. Biraz Blur’ün ’The Universal’ını, biraz da Oasis şarkılarını anımsatan havasıyla ‘Bitter Sweet Symphony’ akıllardan çıkmayan video klibinin de etkisiyle söz konusu akımın 1990’lı yıllardaki son dev hit’lerinden biri olmuştu.