İki Oscar, dört Bafta ve daha birçok ödülün sahibi, kendi jenerasyonunun ve bence ondan sonra gelen diğer iki neslin de en yetenekli ve büyüleyici oyuncularının başında gelen Cate Blanchett, büründüğü her karakteri bir kimliğe dönüştüren sihirbaz bir hanımefendi. En son Cannes Film Festivali’nde seçtiği kostümle Filistin’e destek verdiğini düşündüren ve yine Cannes’da yaptığı konuşmada kadınların sinema endüstrisinde hala ne kadar az olduğuna dikkat çeken, benim de büyük hayranı olduğum bu olağanüstü Aussie’yi biraz yakından tanıyalım.
Neslihan Atcan ALTAN
Okullu Aktör Cate
Avustralya’nın prestijli okullarından National Institute of Dramatic Art’tan mezun olan Cateciğimiz, ilk Oscar adaylığını 1998 yılında, canlandırdığı Kraliçe I. Elisabeth karakteriyle kazanıyor. Bunun öncesinde benim kendisini keşfettiğim diye başlamak isterdim ama keşfetmeye coğrafyam el vermedi açıkçası. Bu filme de geç kavuştuğumuzdan, onu öncelikle “The Gift“le (2000) keşfettim. Kim bu dünyalar güzeli, yetenekli hanım falan derken, Cate bu kez de karşıma en sevdiğim filmlerden biri olan “The Shipping News”la (2000) çıktı. Oradaki acımasız ve vurdumduymaz ve hafif varoş karakteri daha önce canlandırdığı karakterlere pek benzemiyordu açıkçası ve hemen kendisi şu benim içi yüzlerce daireden oluşan kalbimin bir evciğinde oturmaya başladı- baban metaforcu mu güzelim senin? – Sonrası malum. “Lord of the Rings” üçlemesinin- ve sonrasında “The Hobbit”in- azametli Galadriel’i, “The Life Aquatic with Steve Zissou”nun Jane’i (2004), “The Aviator”un (2004) kendisine yardımcı kadın oyuncu Oscarını kazandıran Katharine Hepburn’u derken, film külliyatına baktığımızda ne “Babel”i kalmış, ne “Notes on a Scandal”ı. Oradan “The Curious Case of Benjamin Button”da bizi delirtmiş, sonra da hoop “Carol”, ve bu kez En İyi Kadın Oyuncu Oscar’ını kazandığı “Blue Jasmine”. Ay Allahım o neydi ayol? İnsana “Allah alıştığından geri koymasın, hatta komasın” mesajını üst orta sınıf beyaz nir hanımın anksiyete içinde sıkışmış çaresizliğini öyle bir sergiledi ki bize, neredeyse bu eski zengine acıyacak kıvama gelmiştik. Neredeyse diyorum çünkü zengine acımam falan diye sınıfsal söylemlere girmek sizce de saçma olmadı mı? Neyse, biz en iyisi hanımefendinin geçtiğimiz yıl da bizi “Tar”la nasıl büyülediğini hatırlayalım… Kelime sayımız Cate’in sektörde yaptıklarını anlatmaya yetmeyeceği için yer aldığı diğer yapımları sıralamak yerine çalıştığı yönetmenlerden birkaçını şuraya biraz ekleştireyim: David Fincher, Martin Scorcese, Wes Anderson, Peter Jackson, Jim Jarmusch, Alejandro İnarritu, Woody Allen, Todd Haynes ve daha niceleri. Gerçi herhangi bir ödülle ya da dev bir isimle Cate hanımefendinin oyunculuk dehasını somutlaştırmaya gerek yok ama işte maddeden geçip manaya gelemedim. Bu arada kendisi sadece aktör olarak değil, yapımcı olarak da uzun yıllardır çalışan bir işveren.
Aktivist Cate
Keskin ve korkusuz oyuncumuz zanaatine yansıyan tüm cesaretini özel hayatında da sakınmıyor. Kocasıyla kurmuş olduğu yapım şirketinde uyguladığı çeşitlilik ve kapsayıcılık politikalarının- mutlaka kadınlar ve azınlıklarla mülakat yapılması, kadın ve LGBTQ+ yönetmenlere fırsat tanınması, uluslararası sinemacılarla çalışılması gibi insiyatifler- yanı sıra Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği’nin iyi niyet elçisi olarak görevine devam etmekte. Ayrıca uzun yıllardır farklı kuruluşlarla iklim krizi, sürdürülebilirlik konularında da çalışan Cate, küresel sorumluluklarının bilinciyle sahip olduğu imkan ve ayrıcalıkları bu yönde kullanmayı seçen bir birey.
Cate de Cate!
Özel hayatında dört çocuklu bir anne olmasıyla üç çocuklu Meryl Streep’e benzettiğim Cate, yer aldığı deneysel “Manifesto” (2015) filmiyle de hafızama kazındı (çocuk sahibi olmanın bununla ne ilgisi var, bilemiyorum). Güçlü, başarılı, yetenekli, hepimizi ziyadesiyle ilgilendiren küresel dertleri omuzlarına yüklenmiş bu sorumluluk sahibi aktör umarım daha uzun yıllar bizi varlığıyla şenlendirir. Benim sarı üçgenimin (Meryl Streep, Glenn Close ve Cate) kıymetlilerinden olan zat-ı muhteremle ilgili bu yazım da ona hayranlığımın küçük bir göstergesi olsun.
