Her şeyin olduğu gibi mutluluğun da bir günü var. Belki de iyi ki var çünkü dünya, zaman zaman mutlu olmayı zor kılar oldu. Madem Dünya Mutluluk Günü, gelin hep beraber taze açıklanan rapora bakalım…
Sizin de böyle nedensiz “of hayat çok iyi ya!” dediğiniz oluyor mu? Ya da tam tersine “batsın bu dünya!”. “Yoo bana olmuyor!” diyen yoktur sanırım ve size iyi (!) bir haberim var, normal bir insansınız. İnişler de çıkışlar da varoluşumuzun bir parçası. Ülkemiz ayrı, dünya ayrı derken “batsın bu dünya!” zaman zaman hassas bünyelerde bir adım öne çıksa da, bugün durun arkanıza yaslanın ve Dünya Mutluluk Günü‘nün hakkını verin… Ya da gelin rapora bakalım ve aslında ne kadar da mutsuz olduğumuza beraber şaşıralım…
Kim daha mutlu?
Öncelikle şunu söyleyeyim bu araştırmada Türkiye yok. Yani var da yok diyelim biz… Özellikle son yıllarımızı baz alacak olursak pek şaşırtmayan bir sonuçla varız çünkü… 143 ülke arasından 98.’yiz… “Hiç olmamış gibi davranma” taktiğini uygulayarak öyle değilmişiz gibi davranmayı tercih edebiliriz. Çünkü neden olmasın?
Çeşitli değişkenlere göre yapılan bir anket söz konusu. Bu değişkenler kişi başına düşen gayri safi yurt içi hasıla, sosyal destek, sağlıklı yaşam beklentisi, özgürlük, cömertlik ve yolsuzluk… Her madde nasıl da insanın içinden bir “Aaaa…” dedirtiyor di mi? Mutluluk sıralaması bu altı faktörün herhangi bir indeksine dayanmamakta. Aksine, puanlar bireylerin kendi yaşamlarına ilişkin değerlendirmelerine dayanmaktaymış.
Sırasıyla Finlandiya, Danimarka, İzlanda, İsveç ve İsrail en mutlu ülkeler çıkmış. Yine ne varsa Kuzey ülkelerinde var…
Orta-Geç ergenlik döneminde (15-24 yaş) yaşam memnuniyetinde bölgesel farklar dikkat çekici. İsrail, Orta ve Doğu Avrupa’nın bazı bölgeleri (Hırvatistan, Sırbistan, Litvanya, Romanya) ve Kuzey Avrupa, en yüksek seviyeleri bildirirken, Afrika’nın güneyi ve Güney Asya en düşük seviyelerde. Güney Asya’daki kötü performansın çoğu, Afganistan’daki ergenler tarafından bildirilen son derece düşük yaşam memnuniyetiyle ilgili. Ve çok üzücü ki tüm bunlar, yetişkin verileriyle de uyumlu. Sadece ufak bir istisna olarak bazı Orta ve Doğu Avrupa ülkelerinin yetişkin sıralamasında mutluluk seviyesi çok daha düşük. Çocukken mutlu başlayıp, hayatın gerçekleriyle tanıştıkça düşe bir mutluluk seviyesi… Ve yine şaşırtmıyor ama Kuzey Amerika ve Batı Avrupa’daki yetişkin yaşam memnuniyeti diğer bölgelere kıyasla çok daha yüksek…
Neyse raporlar bu şekilde olsa da (sıramızı tekrar söyleyip can sıkmak istemiyorum) insan her şeye rağmen neden mutlu olmaya çalışmasın ki? Aslında bizler de biraz o yüzden yok muyuz? Biraz müzik, biraz sanat… Zaten sanatın mutlulukla muhakkak bir ilgisi olmalı. O yüzden Dünya Mutluluk Günü’nüz kutlu olsun, hemen koşun ve kendinizi mutlu edecek bir şeyler yapın 🙂 Bazen çok sevdiğiniz bir şarkı bile yeterli olabilir.