1969’da Birmingham, İngiltere’de kurulan metal müziğin tanrıları olarak da bilinen Judas Priest, geçtiğimiz akşam BKM organizasyonu ile unutulmaz bir performans sergiledi.
İpek ATCAN / [email protected]
Yıllar içerisinde metalci halimden eser kalmasa da bazı grupları dinlemeyi asla bırakmadım. Onlardan biri de Judas Priest. En son bundan 16 yıl önce Kuruçeşme Arena’da izlediğim Judas Priest’i bir kez daha canlı izlemek tarif edemeyeceğim bir mutluluktu. Müzikleri ile olduğu kadar görsel show’larıyla da dikkat çeken grubun solisti Rob Halford; Türkiye’ye geri dönmenin güzel olduğunu, Türkiye’yi, insanlarını, yemeklerini ve kültürünü ne kadar sevdiğini söyledi sahneden. Bu cümleler artık bir klasiğe dönüşse de insan sevdiği bir isimden duyunca yine de mutlu oluyor. Tabii 8 haftalık Avrupa turnesinin son ayağının olması da bir başka etkendi. Davulcularının da sahneden dediği gibi “Turnenin ilk konseri her zaman önemlidir ama en son konser bir başka güzeldir.”
Harika bir setlist
‘Metal Gods’ adlı şarkılarına ithafen hayranları tarafından “Metal Tanrıları” olarak da anılan, yıllar geçtikçe heavy metal ile eş anlamlı hale gelen Judas Priest‘in, 55 yılı aşan bir zamandır sahnede olmasına inanmak imkansız. Konser esnasında “Ya Rob Halford kaç yaşındaydı acaba?” diye Google’a bir sordum ve 73’ü görünce gözlerime inanamadım. Daha da bir saygıyla izledim konseri. Evet, 16 yıl önce gördüğüm Rob Halford 57 yaşındaydı, aradaki farkı tabii ki görebiliyorum ama dünkü performans bir başkaydı.
Bonus Parkorman’da eşsiz bir konsere imza atan Judas Priest, konserin açılışını geçen sene çıkardıkları ‘Panic Attack’ ile yaptı. Yeni albümden de şarkılara yer verdiler konserde. ‘Breaking The Law’, ‘Love Bites’, ‘Turbolover’, ‘Painkiller’, ‘Electric Eye’ ve ‘Midnight’ gibi herkesin hakim olduğu parçalarda ise 10 bini aşkın seyircinin çoşkusunu görmenizi isterdim. Toplamda 18 şarkı ile konserini tamamlayan ekip tabii ki yine motorsiklet show’unu yaptı ve Rob Halford bir noktada sahneye Harley Davidson motoru ile çıktı. Ayrıca her dakika kostüm değiştirdiğini de söylemeliyim ki çoğu belki de 40 senedir aynı kostümler. Gece eve döner dönmez yine Google’a sığınıp geçmiş konserlerdeki fotoğraflarına baktım. İnanılmaz! Şu an bu yazıyı okuyorsanız ve dün konserdeyseniz hemen siz de yapın. Hafif duygulanabilirsiniz…
Kim bilir bir daha ne zaman izleriz, ya da izleme şansımız olur mu? Ama bir akşam önce Massive Attack ile başlayan serüven hemen ertesi gün Judas Priest ile devam edince şu an bir dopamin ve serotonin kaybı yaşadığımı söylemeliyim… Şimdi sırada 4 Ağustos’ta bir kez daha Placebo izlemek var (Sanırım 10. kez izleyeceğim). Hoş, son konserde Brian Molko’nun bir bizi dövmediği (mübalağa sanatı!) kalmıştı ama n’apalım seviyoruz. Özetle bir kez daha yaşasın müzik!