Pek çok şiir dizesi geldi aklıma. Ama en çok da müteveffa şair Bülent Parlak’ın şu dizesi: “Bir evimiz vardı ama gidecek hiçbir yerimiz yoktu.” Ve evet, İstanbul Ansiklopedisi bence en başta, gidecek o yeri bir türlü bulamayanların kendinden bir şey(ler) bulacağı bir dizi. Ne demişler? Aramakla bulunmaz ama bulanlar, arayanlardır.
"Da Vinci Şifresi", "Melekler ve Şeytanlar", "Spotlight", "Two Popes", "Conclave" ve bunlar gibi çekilmiş ve çekilecek tüm Vatikan filmleri. İzledik, izliyoruz ve izleyeceğiz. Çünkü biz, yani dünya halkları; tarihin, gizemin, sanatın, skandalların ve komplo teorilerinin bir araya geldiği filmlerin hastasıyız. Gelin Vatikan filmlerini neden bu kadar çok seviyoruz beraber bakalım.
Tarih; başına büyük, efsane, epik gibi sıfatlarla pek çok insana hakkını vermiştir vermesine ama bu “hakkı verilmişler kulübü” Dostlar Kıraathanesi gibi erkekten geçilmez. Sinema, müzik, edebiyat vs fark etmeksizin hem de…
Müzik, çok kuvvetli bir taşıyıcı kolon. O kadar kuvvetli ki sırtında koca bir dünya olmasına rağmen “Bana mısın?” demiyor.
