Pop müzik, prodüksiyonların kendini her defasında daha da aştığı, kalitesinde milyon dolarların tadının alınabildiği, “herkese hitap edebilecek” bir müzik türü olarak 2000’lerde hepimizi sallamışken, Spotify’la birlikte alternatif seslerin yükselişiyle biraz da olsa kenara çekilmişti…
Eylül BOMBACI
Yani ne diyebiliriz ki, zaman kısa ve heyecanlı şeylerin zamanı: dikkat çekmek için gereken süre ise sadece 3 saniye. Her şeyin hızlanıp dönüşüme uğradığı bu evrende pop müzik de evriliyor tabii. Hyperpop, poptan doğma, elektronikten yetişme bir müzik türü. “Sampling”, yani eski kayıtların kesilip biçilip yeniden müzik tüketimine kazandırıldığı yöntemle kendisini oldukça belirginleştiren hyperpop, popun biraz daha ekstrem boyutlarında dolaşırken son zamanların güzide sesi olmuş durumda.
Neden yükselişte
Aslında çok da yeni bir tür değil hyperpop. Vaporwave ve hauntology türleri gibi, internetin Web 2.0 dünyasından ayrılıp daha taşınabilir, daha merkeziyetsiz hale geldiği ve akıllı telefon diyarlarına aktığı zamanlardan sonra post-modern dünyaya açılmaya başladı. Öncülüğünü ise Charli XCX yapıyor şu sıralar. Devamında Dorian Electra, underscores, A.G. Cook gibi isimlerin albümleri sıralanıyor. Auto-tune’lanmış vokallerin statikleşmiş tonu, 2000’lerin internet kültüründen referanslarla büyüyor, adeta o zamanlarla dalga geçer gibi yapıyor.
2021’de Charli XCX zamane Twitter’ına “Hyperpop huzur içinde yatsın? Tartışın” diye yazdı. Kendisinin öncüsü olduğu bu tür pandeminin en ağır yaşandığı anlardaki patlamasından yeni çıkmış biraz da yavaşlamıştı. Aslında bu sadece fırtına öncesi sessizlikti. Belki pandemi sonrası hayatımıza bu kadar hızlı ve güçlü bass’lı şarkılar ağır geldi. The Atlantic, 2021 yılında hyperpop’un 2020’lerin karşı-kültürel sesi olabileceğini öngörmüştü. Post modern ve gerçeküstü lirik tarzıyla hyperpop, dijital çağda doğan bir neslin deneyimlerini yansıtıyor.
Biraz DIY ve biraz aşırı
Hyperpop aslında doğalında oldukça online ve bu açıdan da özgürleştirici bir yapıya sahip. Aslında tanımını yapmak oldukça zor ve hala daha tartışılıyor. Müzik tarihçileri türün başlangıcını biraz 2010’lardaki SoundCloud beat dünyasına, biraz da Grimes ve Kesha gibi ekstrem derecelerde poplaşmış artistlere dayandırıyor. Tamamen geçmişten gelen kesitleri kesip biçmek üzerine odaklanan bu müzik türü bir ofis işi kadar masa başı olsa gerek. Yani öyle büyük stüdyolarda kayda gerek yok. Bu sebeple son zamanlar pop sanatçılarının da tekrar geri dönüşlerinde bu ögeleri kullanmaya başladığını görüyoruz. Yani aslında içinde birçok ögeyi barından bu müzik türü işte, bu yüzden açıklaması bu kadar da zor hale geliyor, içerisi kocaman bir çarşıya dönmüş bir müzik bankasının içinde ne beğenirsen al.
Katy Perry ve bir samimiyet sorunsalı
Fakat yıllar sonra “yeni bir imaj”la hayatımıza çat kapı geri gelen Katy Perry’nin de samimi olduğunu söyleyemeyiz. 19 Eylül’de çıkacak albümü için şimdiye kadar iki tane single paylaşan Katy Perry’nin ilk single’ı ‘Woman’s World’ tarihi geçmiş bir feminizm şekli ve üzerine de kendi imajıyla pek de alakalı olmayan yarı robotik ‘hyperpop’ stiliyle sadece dinlenmemekle kalmadı, doğrudan sevilmedi.
Dijital dünyanın parça pinçikliğini tam anlamıyla yaşadığını hissettiğimiz ünlüler dışında bu alternatif ama bir o kadar da “pop” olan müzik türünün lideri olmak pek de kolay değil anlaşılan. Meme’lerle, MSN’lerle, Windows XP’ler Vista’larla yaşamış olmak lazım. Ufacık ses kesitlerinin kendi müzik dünyasında can bulduğu bu alanda meme’leşen pop bir dalga konusu ama bir o kadar da ciddi gibi. Çünkü internet düzleminde her ses eşit, hepsi bir dalgadan, bilgisayarda yazılan 0-1 kodlarla dinlenebilir hale geliyor.
Tabii hyperpop modasıyla da birlikte geliyor. Brat summer yavaş yavaş sona ererken albümün pek de bir yere gittiğini düşünmek mümkün değil. Hyperpop, sadece müzikle değil popüler kültüre, modaya olan etkisiyle de herkesin dilinde kalmayı başarıyor. 2000’lerin başından y2k diyarlarından ilhamını alan bu tarz 2000’lerin ikonik anlarından, bu zamanların ünlü pop starlarından da ilhamını alıyor.